van alles
Blijf op de hoogte en volg Wijsamen
09 Februari 2015 | Indonesië, Senggigi
Zoals elke ochtend, begint de dag weer strakblauw en zoals de laatste dagen vetrekt de boel rond een uur of half 2 en plenst het ff zoals het ook hoort in de natte tijd, de meeste mensen - waaronder wij - trekken zich daar weinig of niets van aan en gaan gewoon door met wat ze deden.
De tuinjongens vegen ieder gevallen bloemetje en blaadje op en dat diverse malen ler dag.
Of het regent of niet...de tuin ligt er dan ook de hele dag als een plaatje bij.
In de verte is er alweer blauw te bekennen.
De 5 stagiaires hier in het restaurant gaan morgen hun laatste dag in en we zijn uitgenodigd op hun afscheidsdeestje, we hebben wel ja gezegd maar ze weten nog niet of het op het strand hier is of in het noorden.
We zijn eerlijk tegen ze geweest en hebben gezegd dat naar het noorden rijden geen optie is, want dat betekent voor ons 2 uur heen en 2 uur terug in een taxi en daar hebben we weinig zin in.
We zien wel wat ze beslissen maar we weten wel dat ze heel graag willen dat we erbij zijn. Misschien doen ze het hier op het strand, het hangt natuurlijk ook af van het weer...
Als dank voor de drie fijne maanden (zeiden ze tegen ons) kregen we een geweven armbandje met onze namen erop.
Vooral die van Frits was geweldig ! Je weet misschien dat Aziatische mensen moeite hebben met het uitspreken van de v en de f daar maken ze een p van.
Je snapt m al... Op zijn armbandje stond Prits, schattig hoor, die jongelui die van hun paar centjes nog zoiets voor ons laten maken.
We zullen ze morgen een leuk envelopje geven.
Hebben we jullie verteld dat de lieden van de kebab ineens verdwenen zijn ?
Ro zei : tja...ze hebben nu 6 glazen dus ze zijn vast een warung begonnen :-)
Vanmiddag ff een lekkere wandeling gemaakt (ik) in een stevig tempo, ik mis mijn sportschool en had nooit van mijn leven kunnen denken dat ik dat ooit nog zou zeggen.
Strakjes gaan we lekker een hapje eten bij Bumbu, is weer eens wat anders...
De zonsondergang is een 7.
Nah, mijn geheugen heeft me niet in de steek gelaten, we waren er de vorige keer ook al niet van onder de indruk, de prijzen gemiddeld het dubbele als die van de buren en we werden ook niet blij van de verkopers, ligt aan de mensen zelf hoor, want als je zit te eten en zegt nee dan gaan ze netjes weg.
Maar ga je kijken en vragen stellen dan ruiken ze handel en dat is logisch.
Als we terugkomen zijn alle buitentafeltjes bezet aan het zwembad en is er een onvoorstelbaar mooie sterrenhemel...
Awan, de ober (aardige knul, maar ze zijn allemaal aardig) wenste ons : selamat tidur dan mimpi indah (welterusten en droom fijn).
Juga Awan ! Van hetzelfde !
De tuinjongens vegen ieder gevallen bloemetje en blaadje op en dat diverse malen ler dag.
Of het regent of niet...de tuin ligt er dan ook de hele dag als een plaatje bij.
In de verte is er alweer blauw te bekennen.
De 5 stagiaires hier in het restaurant gaan morgen hun laatste dag in en we zijn uitgenodigd op hun afscheidsdeestje, we hebben wel ja gezegd maar ze weten nog niet of het op het strand hier is of in het noorden.
We zijn eerlijk tegen ze geweest en hebben gezegd dat naar het noorden rijden geen optie is, want dat betekent voor ons 2 uur heen en 2 uur terug in een taxi en daar hebben we weinig zin in.
We zien wel wat ze beslissen maar we weten wel dat ze heel graag willen dat we erbij zijn. Misschien doen ze het hier op het strand, het hangt natuurlijk ook af van het weer...
Als dank voor de drie fijne maanden (zeiden ze tegen ons) kregen we een geweven armbandje met onze namen erop.
Vooral die van Frits was geweldig ! Je weet misschien dat Aziatische mensen moeite hebben met het uitspreken van de v en de f daar maken ze een p van.
Je snapt m al... Op zijn armbandje stond Prits, schattig hoor, die jongelui die van hun paar centjes nog zoiets voor ons laten maken.
We zullen ze morgen een leuk envelopje geven.
Hebben we jullie verteld dat de lieden van de kebab ineens verdwenen zijn ?
Ro zei : tja...ze hebben nu 6 glazen dus ze zijn vast een warung begonnen :-)
Vanmiddag ff een lekkere wandeling gemaakt (ik) in een stevig tempo, ik mis mijn sportschool en had nooit van mijn leven kunnen denken dat ik dat ooit nog zou zeggen.
Strakjes gaan we lekker een hapje eten bij Bumbu, is weer eens wat anders...
De zonsondergang is een 7.
Nah, mijn geheugen heeft me niet in de steek gelaten, we waren er de vorige keer ook al niet van onder de indruk, de prijzen gemiddeld het dubbele als die van de buren en we werden ook niet blij van de verkopers, ligt aan de mensen zelf hoor, want als je zit te eten en zegt nee dan gaan ze netjes weg.
Maar ga je kijken en vragen stellen dan ruiken ze handel en dat is logisch.
Als we terugkomen zijn alle buitentafeltjes bezet aan het zwembad en is er een onvoorstelbaar mooie sterrenhemel...
Awan, de ober (aardige knul, maar ze zijn allemaal aardig) wenste ons : selamat tidur dan mimpi indah (welterusten en droom fijn).
Juga Awan ! Van hetzelfde !
-
09 Februari 2015 - 07:36
MIA:
Els wat zie je er toch goed uit,zie je nu vaak op de foto en dan valt mijn mond open van verbazing en ben ik zo blij voor je -
09 Februari 2015 - 07:38
Wijsamen Naarlombok:
Dank je wel Mietje, ik ben zelf ook superblij hoor, nog maar 3 kilo te gaan. Xxx -
09 Februari 2015 - 11:16
Paula:
Mooi Elsje, ik ben super trots op jou.
Een mooie dag verder, ik ga poetsen en op de koffie bij m'n vriendin, de dag is dus vol.
Je verhaal lees ik vanavond nog.
Doeidoei. -
09 Februari 2015 - 18:30
Roel:
Netjes hoor Els, je ziet er prima uit!
Kijk je uit dat je niet te ver doorschiet?
Herkenbaar dat van Frits want in de e-mail met het personeel wordt ook altijd over papa Prits gesproken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
